آداب طبیعت گردی

طبیعت گردی آدابی دارد، به آنها توجه کنیم، این یک وظیفه است در برابر آینده فرزندانمان. گل های امروز محصول بذرهای دیروز طبیعت اند پس اگر گل ها را بچینیم و اجازه ندهیم گل های امروز به بذر بنشینند، سال آینده بهار بدون گل خواهد آمد.

از شاخه های جوان درختان بویژه شاخه هایی که شکوفه دارند، تاب آویزان نکنیم چون بر اثر حرکت تند و با شتاب تاب آوندهای شاخه ها پاره شده و شاخه ها خشک خواهد​ شد. البته ریزش گل هم خسارتی دیگر است که کاملا مشهود خواهد بود.

در سرزمینی که مردمانش به آب و خاک و گیاه خود فکر نمی کنند بزودی بردگی به خاطر گرسنگی را تجربه خواهند کرد. درختکاری فکری خوب جهت خلق فرصت های خوب برای آینده است. بذرکاری و نهالکاری دست کمی از معجزه ندارد، با این تفاوت که زمان مشاهده اش طولانی است و هر کس به قدر توان خود می تواند اعجاز کند.

فلسفه وجود طبیعت برای استمرار زندگی است، پس طبیعت را اسباب بازی تلقی نکنید. متاسفانه دیده شده که بعضی مردم بخصوص جوانان در مناطق تفریحی با آتش زدن بقایای گیاهی خشکیده برای خودشان سرگرمی درست می کنند. البته همه می دانیم همان بقایای گیاهی مهم ترین پوشش حفاظتی برای خاک و حفاظت جوانه های گیاهان در مقابل تغییرات آب و هواست.

خاک بر اثر انقباض و انبساط یخبندان خلل و فرج هایی پیدا می کند که از طریق آنها فرصت تنفس برایش پیش می آید. فشردگی خاک بر اثر عبور و مرور مفرط با خودروهای سنگین، فرصت تنفس را از زمین می گیرد بخصوص اگر رطوبت خاک بالا باشد. پس به جای بالا رفتن از کوه و دشت با ماشین های سنگین، با پای پیاده آن هم با احتیاط روی خاک قدم بردارید.

اگر قرار است در طبیعت اتراق کنید، حریم لانه پرندگان و حتی لانه های مورچه ها را در نظر بگیرید. مورچه ها بخشی از طبیعت هستند اگر از طبیعت حذف شوند، خیلی از حشراتی که پتانسل آفت شدن دارند، طغیان کرده و خسارات جبران ناپذیری به جای خواهند گذاشت. بخش اعظم تخم ملخ های خسارت زا توسط مورچه ها خورده می شود و جمعیت ملخ ها کاهش پیدا می کند.

به خاطر طبیعت و طبیعت گردی آیندگان دست کم یک روز از سال استفاده از ظروف یکبار مصرف را کنار بگذاریم و از هر فرصت ممکن و حداقل برای جمع آوری آن اندازه که خودمان از این ظروف، زباله تولید کرده و در طبیعت رها کرده ایم، استفاده کنیم و چهره زیبای طبیعت را از این زباله ها نجات بدهیم. وجود این همه زباله در طبیعت بخصوص در کنار چشمه ها، حاشیه رودخانه ها و در سایبان درختان با فرهنگ ما منافات دارد.

رعایت نکات احتیاطی و حفاظتی هنگام درست کردن آتش برای پخت یا گرم کردن غذا الزامی است. به اعتقاد ما​ به خاطر طبیعت هم که شده، می شود یک روز غذای سرد خورد و در عوض یکی از تهدید های طبیعت را برای یک روز هم شده از بین برد. بالاخره اگر ما طبیعت را دوست داریم، باید به خاطرش از بخشی از خواسته های خود بگذریم. پس در روزهای نوروز در هوای توفانی در جنگل یا حاشیه جنگل و در مکان هایی که پوشش گیاهی وجود دارد، آتش درست نکنید.

رهاسازی لاستیک های فرسوده خودروها در فضاهای طبیعی هم یکی از منابع مهم آلودگی است که بخصوص زمانی که برای ضرورت یا تفریح توسط افراد آتش زده می شوند، آلودگی هوا نیز ایجاد می شود.

شایسته است توجه بیشتری به طبیعت اطرافمان بیندازیم. طبیعتی که فقط به ما تعلق ندارد و سرمایه ای برای امروز و فردای ماست. طبیعت گردی آداب دارد.